Co wobec tego obejmuje aloes?
Nade wszystko liście aloesu zawierają miąższ tworzący się w 96% z wody. Ente 4% – to mazie o stwierdzonej działalności biologicznej, a wyróżniono ich z okładem 270. Jest Aloe vera barbadensis wyjątkowo zamożnym źródłem białek występujących w postaci aminokwasów (czyli w formie najłatwiejszej, najłatwiej przyswajalnej). Znajduje się w nim dziewięć z dziesięciu przydatnych człowiekowi aminokwasów egzogennych (oprócz tryptofanu). Są to przede wszystkim: histydyna, leucyna, lizyna, fenyloalanina, arginina, metionina, treonina, tryptofaniwalina. Takie bogactwo wybitnych substancji kalorycznych jest niesłychanie wiotkie pośród roślin.
Miąższ obejmuje ogromne ilości witamin począwszy od ß-karotenu, witamin: C, B1, B2, B3, po mniejsze ilości entych (w tym B12). Znajduje się w nim zarówno ciąg biopierwiastków: potas, wapń, magnez, sód, fosfor, cynk, siarka, żelazo czy też śladowe ilości krzemu, kobaltu, manganu, miedzi, niklu, świdra, glinu, litu, chromu, molibdenu, boru, cyny. Sok z aloesu obejmuje także sojusze glikozydowe – aloinę, aloinozydy A i B, aloemadynę, kalafonie, śluzy, biostymulatory (biostymina).
Wielce wartościowym składnikiem aloesu są enzymy (np.. bradykinaza), mono, bi- jak i wielocukry lub ich pochodne (np.. glukoproteiny), posiadające zdolność łączenia się z białkami membran komórkowych i osocza. Najważniejszymi wprawdzie składnikami są drobiny cukrowe o długich łańcuchach – mukopolisacharydy, m.in.. acemannan (doskonały immunostymulator wzniecający makrofagi).
Taki zestaw aloesu sprzyja niepomiernie wszechstronnemu działaniu na człowieczy twór, zwłaszcza, że twór to do czynienia z wynikiem synergetycznym (współdziałaniem wielu fragmentów wzmacniających efekt terapeutyczny).
Jakie są podstawowe tereny działania aloesu?
Odtwarza równowagę kwasowo-zasadową w tworze zakłóconą niepożądanym odżywianiem się.
Wzmaga wysoce siła ustroju odpornościowego. Składniki Aloe vera, zwłaszcza acemannan i glukomannan (pobudzają działalność makrofagów niszczących bakterie i wirusy makrofagi przeciętnie starzenia się organizmu stają się mniej aktywne; aktywacja ich odbywa się m.in.. poprzez glukomannan, który przyłącza się do makrofagów w ponadplanowych miejscach na ich powierzchniach wzmacniają ilość leukocytów we krwi, przeciwdziałają autoimmunologicznym kontrakcjom organizmu, powodują wzrost fabrykacji substancji aktywizujących odpowiedzi odpornościowe – interferony i interleukiny, sprzyjają produkcji dysmutazy nadtlenkowej i glutationu, rozbudzają limfocyty T (m.in.. poprzez tzw. aloektyny).
Destyluje i odtruwa organizm z toksyn endo- i egzogennych,
Tłumi zaburzeniom przemiany materii.
Rewitalizuje prawidłową roślinę bakteryjną w systemie pożywnym i działa aseptycznie na „złe” bakterie.
Uprzystępnia toki defekacyjne (wypróżnianie się) poprzez nawodnienie mas kałowych.
Budzi układ rozgorączkowany.
Odtruwa i regeneruje wątrobę i utrudnia toki degeneracyjne tego istotnego narządu.
Przeciwdziała wprowadzaniu się się głazów nerkowych.
Przeciwdziała zapaleniom nietrudno zgłębiając do przepaścistych warstw skóry i otoczek śluzowych.
Przyśpiesza gojenie się ran – żel aloesowy rozbudza fibroblasty odpowiedzialne za gojenie się karnacje i błon śluzowych (fibroblasty są to następujące cele tkanki całościowej wykonujące mazie, które budują „rusztowanie” tkanek); zaktywizowane fibroblasty reprodukują się błyskawiczniej i delegują znaki powodujące przyrost naczyń krwionośnych) fragmenty żelu – auksyna i gibeleryna – także budzą przyśpieszenie zabliźniania się rany.
Modyfikuje krążenie krwi.

sorces: http://www.aloesforever.eu/